Ndërsa presioni i Uashingtonit mbi Venezuelën vazhdon të përshkallëzohet, ku Donald Trump thuhet se i ka dhënë një ultimatum Nicolas Maduros për të dorëzuar pushtetin, Venezuela sheh ata që i konsideronte aleatë në frontin kundër “imperializmit”, Moskën dhe Pekinin, duke parë nga larg luftën për mbijetesë të regjimit të saj.
Për vite me radhë, Venezuela kishte luajtur një rol udhëheqës në përpjekjet për të formuar një front antiamerikan, me Rusinë, Kinën, Iranin, por edhe vendet fqinje të Amerikës Latine, Kubën dhe Nikaraguan. Kështu, ajo shpresonte të formonte një rrjet të fortë aleancash që do të vepronin si një pengesë kundër vullnetit të shprehur të amerikanëve për ndryshim regjimi në Venezuelë.
Tani, sigurisht, ndërsa kriza arrin kulmin me Trumpin që hedh të gjitha kartat e tij për zgjidhjen e “problemit Maduro”, Kuba dhe Nikaragua janë jashtëzakonisht të dobëta për të ofruar ndonjë ndihmë, Irani po përpiqet të gjejë ekuilibrin e tij pas bombardimeve 12-ditore, ndërsa kërkon gjithashtu kanale komunikimi me Perëndimin dhe për këtë arsye është larg nga të qenit i gatshëm të përfshihet në një krizë duke nxituar të mbështesë Maduron.
Sa i përket dy aleatëve kryesorë të udhëheqësit venezuelian, Rusisë dhe Kinës, edhe ata tani kanë problemet e tyre për t’u marrë me to dhe hesapet e tyre me Trumpin.
Moska do të ishte larg të qenit në gjendje t’i përgjigjej hapjes së një fronti të ri pas atij të Ukrainës, veçanërisht në një kohë kur marrëdhëniet e Kremlinit me presidentin amerikan janë, siç tregon situata aktuale, në një vend shumë të mirë. Por Pekini po kërkon gjithashtu një gjuhë të përbashkët me Trumpin në mënyrë që të shmangë një luftë katastrofike tregtare, dhe padyshim çdo përfshirje në kontinentin amerikan nga Kina do të çonte në një përshkallëzim të menjëhershëm të tensionit me SHBA-në dhe shkatërrimin e urave me presidentin republikan.
Venezuela është një rrezik i panevojshëm për Putinin dhe Xi-në.
Në këtë moment, as Vladimir Putini dhe as Xi Jinping nuk janë të gatshëm të shpenzojnë kapital të çmuar politik për Venezuelën dhe Maduron.
Në vitin 2018, Rusia, në mbështetje të Venezuelës dhe si pjesë e aleancës midis dy vendeve, kishte vendosur dy bombardues strategjikë me aftësi bërthamore në Venezuelë, por tani, pas katër vitesh të një lufte rraskapitëse në Ukrainë, lëvizje të tilla tani konsiderohen të pamundura. Dhe sipas raportimeve, pavarësisht letrës që Maduro i dërgoi Putinit duke kërkuar ndihmë, presidenti rus ofroi vetëm dy cisterna në mënyrë që Karakasi të mund të eksportonte naftë në Kinë dhe të siguronte disa të ardhura.
Presidenti kinez Xi i kishte ofruar Maduros miliarda dollarë në këmbim të eksportit të naftës. Sipas raporteve të SIPRI-t, Kina kishte ofruar armë me vlerë më shumë se 30 miliardë dollarë që nga viti 2020, duke nxitur kështu ambiciet e Maduros.
Aleanca që Venezuela po ndërtonte kundër SHBA-së kishte filluar vite më parë nga paraardhësi i Maduros, Hugo Chavez, i cili përdori rezervat shumë të rëndësishme të naftës dhe mineraleve kritike të vendit për të siguruar mbështetje politike nga Irani, Kuba, Nikaragua, si dhe financim nga Rusia dhe Kina.
Megjithatë, kjo aleancë u trondit nga rënia e prodhimit të naftës dhe kryengritja politike kur Maduro mori pushtetin në vitin 2013 dhe kriza kulmoi me vendosjen e sanksioneve mbi industrinë e naftës së vendit nga SHBA-të në vitin 2019.
Klima tani është përkeqësuar pasi, përveç vendosjes së forcave të konsiderueshme amerikane në rajon, media amerikane ka konfirmuar informacion se Trump kishte nënshkruar një “autorizim presidencial” sekret në mesin e tetorit që i cakton operacione të fshehta CIA-s, një veprim që i jep CIA-s kompetenca të jashtëzakonshme që mund të çojnë në ndërmarrjen e veprimeve me operacione në tokën venezueliane.
Obsesioni i presidentit amerikan me Venezuelën është zyrtarisht i lidhur me dëshirën e tij për të kufizuar, siç pretendon ai, tregtinë e drogës, duke pasur parasysh se Karakasi është qendra kryesore e trafikantëve të drogës dhe në të njëjtën kohë me dëshirën për të rivendosur demokracinë në vend.
Megjithatë, askush nuk dyshon se pas përshkallëzimit të shkaktuar nga Trump qëndron dëshira për të kontrolluar fillimisht burimet e pasura natyrore të vendit dhe gjithashtu për të filluar me “rënien e Maduros” riformësimin e hartës në Amerikën Latine.
Kuba, pa mbështetjen e Maduros, nuk do të rezistojë dhe do të jetë çështje muajsh që regjimi të shembet, gjë që është një dëshirë e kahershme e konservatorëve amerikanë, dhe sigurisht edhe e Sekretarit aktual të Shtetit Rubio, i cili është me origjinë kubaneze.
Pa Maduron në Venezuelë, Amerika Latine do të manipulohet më lehtë nga SHBA-të. Askush nuk mund të parashikojë se sa larg është i vendosur të shkojë Trump, madje duke rrezikuar një ndërhyrje ushtarake në Venezuelë, duke supozuar se Moska dhe Pekini do të vazhdojnë të mbeten indiferentë ndaj fatit të regjimit të Maduros.
- Veliaj debaton me prokurorin Dado në GJKKO: Prej nëntë muajsh në këtë kafaz metalik, nuk kam parë asnjë faqe të dosjes. I rrëzohet kërkesa për laptop në burg, shtyhet seanca - 02/12/2025
- Maduro i vetëm në luftën ndaj SHBA-së, Kina dhe Rusia nuk kanë ndërmend të rrezikojnë marrëdhënien e tyre me Trump për Karakasin - 02/12/2025
- Protesta e thirrur nga Berisha/ ‘Tradhti kombëtare’, protestuesi për dhëndrin e Trump: Është vegël e Serbisë e shitur nga… - 02/12/2025