30 vjet më parë, më 16 prill 1995, u vra një djalë pakistanez vetëm 12 vjeç: Iqbal Masih. Pse të vritet një fëmijë? Pse t’i mohohet e drejta për një jetë të lumtur dhe të lirë? Iqbal ishte shumë më tepër se një fëmijë – ai ishte simboli i një luftëje që i takon mijëra fëmijëve të tjerë, të cilët janë të lidhur nga zinxhirët e varfërisë dhe dhunës, duke punuar pa pushim në kushte të tmerrshme, pa mundësinë të ndjekin asnjë ëndërr.
I lindur në një familje të varfër, Iqbal filloi të punonte që kur ishte vetëm katër vjeç. Ai punoi në një fabrikë baltash për të shlyer një borxh të familjes. Më vonë, ai u shit për vetëm 12 dollarë një prodhuesi tapetesh. Atje, ai u keqtrajtua, u mundua dhe u mbajt i lidhur në një tela tapeti për më shumë se 12 orë në ditë. Iqbal ishte vetëm një nga fëmijët që punonin në këtë industri të pabarabartë. Disa, si ai, kishin duar të vogla, që ishin më të shpejta dhe më të afta për të punuar, por pagat e tyre ishin të papërfillshme. Fëmijët si Iqbal ishin të lehtë për t’u kontrolluar, shumë të dobët për të luftuar dhe pa mundësi për të shpëtuar.
Megjithatë, historia e Iqbalit ndryshoi kur ai arriti të shpëtonte fshehurazi nga fabrika e tapetëve në vitin 1992. Ai mori pjesë në një demonstratë të organizatës Bonded Labour Liberation Front (BLLF), një grup që luftonte kundër shfrytëzimit të fëmijëve. Pasi u kthye në fabrikë, ai refuzoi të vazhdonte punën, megjithë dhunën që përjetoi nga puna dhe drejtuesit. Pas një periudhe vuajtjesh, pronari i fabrikës e akuzoi për “rritjen e borxhit”, duke e detyruar familjen e tij të largohej nga fshati.
Në fund, Iqbal mundi të shpëtonte dhe të rifillonte jetën. Ai u strehua nga BLLF dhe filloi të shkonte në shkollë. Prej vitit 1993, ai nisi të udhëtonte dhe të merrte pjesë në konferenca ndërkombëtare, duke ngritur një zë të fortë për të drejtat e fëmijëve të punësuar në Pakistan dhe duke kontribuar në debatet globale mbi skllavërinë dhe të drejtat e fëmijëve. Iqbal bëri gjithçka për të dhënë mesazhin se fëmijët, si çdo fëmijë tjetër në botë, meritojnë mundësi për t’u arsimuar dhe jo për të punuar si skllevër.
“Unë nuk kam më frikë prej tij,” tha Iqbal, duke iu referuar ish-punëdhënësit të tij. “Ai ka frikë nga unë, nga ne, nga rebelimi ynë. Kur të rritem, dua të bëhem avokat dhe të luftoj që fëmijët të mos punojnë shumë.” Këto fjalë ishin një thirrje për ndryshim, një shenjë e luftës për të drejtat e fëmijëve që vuajnë nën zgjedhën e padrejtësisë. Fjalët e Iqbalit u bënë një zë i fuqishëm i shpresës dhe një apel për botën, për të kuptuar se çdo fëmijë ka të drejtën e një jete të lirë, me mundësi arsimimi, jo të lidhur me një punë të pamëshirshme.
Në një periudhë kur presioni ndërkombëtar po e bënte gjithnjë e më të mundur ndërhyrjen në këtë abuzim sistematik të punës së fëmijëve, përpjekjet e Iqbalit për të ngritur vetëdijen po bëheshin gjithnjë më të shpejta dhe më të fuqishme. Kjo bëri që, më 16 prill 1995, Iqbal të vritej tragjikisht. Ai ishte duke kaluar në biçikletë me dy kushërinjtë e tij kur një punëtor bujqësor që kishte pasur një sherr të shkurtër me ta, qëlloi mbi ta, duke vrarë Iqbalin dhe plagosur njërin nga kushërinjtë.
Megjithatë, shoqata BLLF nuk pati dyshime për arsyen e vrasjes dhe e akuzoi menjëherë mafian e tapetëve, e cila kishte frikë nga fuqia e fjalës së Iqbalit. Më vonë, dyshimet për ngjarjen mbetën dhe, ndërsa autorët e krimit ishin ende të lirë, gazetarët që raportuan ngjarjen u akuzuan për “dëmtim të tregtisë ndërkombëtare të vendit”.
Vdekja e Iqbalit, megjithatë, ka sjellë një pasqyrë të fuqishme për punën e fëmijëve, veçanërisht në industrinë e tapetëve të Pakistanit. Ai është bërë një simbol i fuqishëm i kësaj kauze. Për të, si dhe për të gjithë fëmijët që punojnë në kushte të ngjashme, ajo që mund të shprehet është thënia e tij e famshme:
“Asnjë fëmijë nuk duhet të mbajë kurrë një mjet pune. Mjetet e punës që një fëmijë duhet të mbajë janë lapsat dhe lapsat.”
Historia e Iqbalit vazhdon të jetë një kujtesë e fuqishme e drejtësisë që kërkohet për mijëra fëmijë të tjerë, që përballen me të njëjtat vuajtje të panumërta dhe të padukshme.
- Historike! Crystal Palace fiton në Wembley dhe shpallet fitues i FA Cup, Manchester City e mbyll sezonin pa trofe - 17/05/2025
- E madhja Aurela Gaçe mbështet përfaqësuesen e Shqipërisë në Festivalin Europian të Këngës - 17/05/2025
- Çfarë do të ndodhë në PD? Do të rrëzohet Sali Berisha, apo do të shpërbëhet partia? - 17/05/2025