– 30 vjet pasion i shndrruar në art –
Nga Martin Leka
Ka njerëz që matin kohën me orë. Ka të tjerë që e ndërtojnë atë me duart e tyre. Pirro është nga këta të dytët. Për mua, ai nuk është thjesht një argjendar i njohur, por një mik i vjetër, një njeri që për 30 vite ka ditur ta kthejë metalin e ftohtë në emocion, kujtim dhe identitet. Sot, në 30-vjetorin e “Argjendari Pirro”, nuk festohet vetëm një biznes që ka mbijetuar, por një histori që ka evoluar, është sfiduar dhe ka fituar dinjitet në kohë.
E mbaj mend Pirron e viteve të para. Një djalë i ri, me sytë gjithmonë të përqëndruar dhe duart që nuk rrinin kurrë pa lëvizur. Argjendaria për të nuk ishte zanat, ishte gjuhë shprehjeje. Në një kohë kur Shqipëria po mësonte të ecte në ekonominë e tregut, Pirro po mësonte si të ruante shpirtin e artit pa iu dorëzuar kompromisit të lehtë. Dhe kjo nuk ishte aspak e thjeshtë.
Nga një punishte e vogël, drejt një emri të madh
“Argjendari Pirro” nisi modestisht, si shumë histori të bukura shqiptare: një punishte e vogël, pak mjete, shumë orë pune, shumë vullnet dhe një këmbëngulje që nuk thyhej. Ajo që e dalloi që në fillim ishte vëmendja ndaj detajit. Çdo unazë, varëse apo byzylyk kishte një histori, një peshë simbolike që klientët e ndjenin sapo e preknin.
Me kalimin e viteve, emri Pirro filloi të lidhej me cilësinë, korrektësinë dhe besimin. Nuk ishte thjesht një vend ku blihej një bizhuteri, por një adresë ku shkohej për momente të rëndësishme: fejesa, martesa, përvjetore, trashëgimi familjare. “Argjendari Pirro” u kthye në një pjesë të ritualeve tona shoqërore.
Arritjet që ndërtohen pa zhurmë
Pirro nuk ka qenë kurrë njeri i zhurmës. Arritjet e tij nuk janë shoqëruar me reklama boshe, por me klientë që ktheheshin sërish. Gjatë këtyre 30 viteve, ai ka krijuar koleksione unike, ka punuar me materiale të certifikuara të cilësisë së lartë dhe ka integruar teknika moderne pa humbur identitetin artizanal.
Një nga sukseset më të mëdha të Argjendari Pirro është fakti që ka arritur të mbijetojë dhe të rritet në tregje të vështira, duke ruajtur gjithmonë standardin. Në një kohë kur shumë zgjodhën rrugën e shkurtër, Pirro zgjodhi rrugën e drejtë. Dhe koha, si gjithmonë, i dha të drejtë.
Një argjendar që respekton kohën
Ndoshta nuk është rastësi që arritja më e fundit e Pirros lidhet pikërisht me kohën. Ora “Primordial Passion”, e prezantuar së fundmi, është më shumë se një aksesor luksi. Është një deklaratë filozofike. Një objekt që ndërthur mjeshtërinë e argjendarisë me precizionin e orologjisë, duke sjellë një produkt që flet për origjinën, pasionin dhe rrënjët.
“Primordial Passion” nuk është prodhuar për masën. Është krijuar për ata që e kuptojnë vlerën e kohës, për ata që e shohin orën si simbol dhe jo thjesht si funksion. Dizajni i saj, materialet e përzgjedhura dhe detajet e imëta tregojnë qartë se Pirro ka hyrë në një fazë të re krijimtarie, më të pjekur, më të guximshme.
Si mik, por edhe si gazetar, mund të them se kjo orë përfaqëson kulmin e një rrugëtimi 30-vjeçar. Është si një nënshkrim artistik i vendosur mbi kohë.
Njeriu pas emrit
Por asnjë histori suksesi nuk është vetëm për produktin. Pirro mbetet mbi të gjitha njeri. Një familjar i përkushtuar, një mik i besueshëm dhe një profesionist që ka ndihmuar breza të rinj të mësojnë zanatin. Shumë prej atyre që sot punojnë në argjendari apo bizhuteri kanë kaluar qoftë edhe për pak kohë në punishten e tij, duke mësuar jo vetëm teknikën, por edhe etikën e punës.
Ai ka ditur të dëgjojë, të përshtatet dhe të ecë me kohën pa humbur veten. Dhe kjo është ndoshta arritja më e madhe.
30 vjet dhe ende në fillim
30 vjet janë një dëshmi se pasioni, kur shoqërohet me ndershmëri dhe punë, kthehet në trashëgimi. “Primordial Passion” është vetëm kapitulli i fundit i një libri që ende po shkruhet.
Dhe unë, si mik i vjetër i Pirros, jam i bindur se edhe pas tre dekadash histori, faqet më interesante janë ende përpara.
Sepse ka njerëz që nuk plaken me kohën – ata e formësojnë atë.
