Në një rrëfim të pazakontë e plot ngjyra historike, i ftuar në Nazarko Podcast, ish-presidenti Moisiu solli në kujtesë një episod domethënës nga jeta e babait të tij, i cili, kishte shërbyer si komandant kufiri në zonën e Leskovikut, gjatë viteve të brishta të shtetformimit të Shqipërisë.
“Në atë kohë, në Leskovik, babai im ishte komandant kufiri,” thotë ai me një ton që ngjan më shumë si një përkulje respekti ndaj historisë sesa thjesht kujtim. Në një Shqipëri të pas Luftës, të varfër e të fragmentuar, komandanti i kufirit nuk ishte thjesht një ushtarak – ishte njeriu që mbronte rregullin, por që kishte edhe për detyrë të sillte bukë për vartësit e tij.
Ai rrëfen një episod domethënës, ku një ushtar kalon kufirin për të marrë të dashurën. “Kaloi kufirin, e mori vajzën. Por gjëja më e bukur ishte që, kur u kthye, kishte marrë edhe bukë me vete për të ndarë me të tjerët.” Në këtë histori, nuk ka thjesht romantikë, por një pasqyrim i një morali të rrallë – një kombinim i guximit me përgjegjësinë.
Në një tjetër fragment, ish-presidenti Moisiu ndalet tek babai i tij, një burrë që ruante një lloj aristokracie shpirtërore: “Nuk kishte shumë, por kishte dinjitet. Dhe kjo ndihej në çdo veprim.”
Për të, autoriteti i atëhershëm nuk vinte nga zëri i lartë apo frika, por nga shembulli personal. Nga aftësia për të qenë drejtues e njëkohësisht njeri i zakonshëm.
Por, kujtimet nuk ndalen vetëm në kufirin e Shqipërisë. Ish-presidenti i Shqipërisë flet për studimet, për konviktin në Tiranë gjatë kohës së italianëve, për librat që i mungonin, për dijen që ishte një privilegj i rrallë, për pedagogët që vinin nga Italia dhe Gjermania, dhe për rrugët që nuk ishin të shtruara me mundësi, por me dëshirë për të dalë nga errësira e padijes.
“Kam lexuar gjithçka që më binte në dorë. Nuk kishte libra për fëmijë si sot. Ishin të pakta dhe të rralla. Por pasioni ishte i madh,” thotë ai me një buzëqeshje që rrjedh nga mirënjohja, jo nga nostalgjia.
Në mes të gjithë këtyre rrëfimeve, shfaqet edhe një tjetër figurë – Skënder Gjinushi, matematikani dhe politikani. Ai kujton një bisedë me të, ku u kthyen tek rrënjët e përbashkëta në shkencë. “E ftova për kafe. Jo si politikan, por si dikush që e kuptonte thellësinë e matematikës. Ishte një takim ku u flakën anash uniformat dhe mbetëm vetëm si mendje që duan të kuptojnë botën.”
Një mozaik kujtimesh dhe vlerash, që duken të harruara në zhurmën e kohës moderne – nderi, autoriteti moral, dashuria për dijen dhe sakrificat pa zhurmë. E megjithatë, ato mbeten të ngulitura në rrëfimin e një njeriu që e ka jetuar këtë histori – dhe e ndan për ta mbajtur gjallë.
- Demokraci të helmuar si kërpudhat e zonjës Petterson - 08/07/2025
- “Po ndërton paqe në shumë rajone”, Netanyahu propozon Trumpin për Çmimin Nobel - 08/07/2025
- VIDEO/ Kryeministri Rama dhuron gjak në godinën qeveritare dhe bën apelin: Përveçse jepni kontribut të vyer, ju rinon dhe rigjeneron - 08/07/2025